Bizi sen bıraktın ben değil..
Uzaklardayım bu aralar... Mesafelere odaklanmış yollardayım.
Ne zaman yaklaşsam olduğun şehre, buruk bir rüzgar sarıyor bütünlüğümü yalnızlığım geliyor gözlerimin önüne, sonra dolmaya başlıyor nemli gözlerim yağmurlar utandıran,bulutlar kıskandıran, nemli gözlerim...... Çok az kaldı gelmek üzeriyim yanına, merak etme rahatsız etmicem seni , uzaktan seyredicem gözlerini Bu kadar yakınken sana içimdeki senle yetinmek içimi acıtmıyor değil ama ne çare küsmüş bir kere gözlerin gözlerime......... Ama şu unutma!! Gittiğini sanıyorsun içimde haps olduğunu bilmeden, yalnız kaldığımı düşünüyorsun seni sensizlikte bile yaşatabileceğimi ummadan. Bizi sen bıraktın ben değil, Mazideki bizle yaşıyorum şu anı. Bırakmak mümkünmü bizi ben böyle bile mutluyken mümkünmü bırakmak.... Acizkâr. . |