Yine bir günün vaktiydi
Saat beş gibiydi
Sizi sayıkladım,
Sizi düşündüm,
Düşünmediğim gün mü kaldı sanki.

Bir dönem boyunca yaşadığımız anılar
Canlanıyor bir bir gözümün önünde
Kimi zaman dersteyken,
Kimi zaman oyun oynarken,
Kimi zaman da düşünürken…
Böyle düşüncelerle avunuyorum
Böyle hasretlerle içleniyorum
Yokluğunuzu hep hissediyorum.

Siz benim canım oldunuz
Canımdan da bir parça
Siz benim yarınlarım oldunuz
Özlemim, sevincim her şeyim oldunuz
Sizden kopmak zor bana
Ayrı kalmak acıdır bana.

Dediler ki sene sonu geldi
İşte tatil geldi
Oysa ben hiç sevinemedim
Hiç mutlu olamadım
Rengârenk kelebeklerimden
Gül kokulu çiçeklerimden
Sevgili öğrencilerimden
Ayrı kalacam diye sevinemedim
Uzun bir ayrılık olacak diye sevinemedim

Oysa bir bilseniz sizi ne kadar özlediğimi
Sizi ne kadar düşündüğü mü?
Bir gün, bir saat, bir dakika bile
Sizden ayrı kalmaya
Ne gönlüm razı
Ne de bu bir alın yazı.

Bana yılları verseler öğretmeniniz olmaya
Yine de doyamam size bir şeyler öğretmeye
Çünkü siz benim ilk eserimsiniz
İlk kokladığım çiçeklerimsiniz
Çok sevdiğim öğrencilerimsiniz

İşte yine bir günün vaktiydi
Uzakta olsanız da
Size olan sevgimle yakınım
Hani resimlerinizi çekmiştim ya
İşte o resimlerinize baka baka sevindim
Baka baka mutlu oldum
Baka baka hasret giderdim
Ve tebessüm eyledim
Dedim ki; ben öğrencilerimi özledim
Çiçeklerimi, kelebeklerimi özledim
Sizi çok ama çok, çok özledim.
Sevgili öğrencilerim...

BİLAL 30 HAZİRAN 2012