Düşünemedim anne,
Ölümü sana düşünemedim.
Bir nisan ayında
Ölüm seni alıp götürdü anne
Ve ben seni göremeden
O şefkatli yüzünü öpemeden
Son nefeste bile göremeden
Alıp götürdü ölüm seni anne…

Biri ölünce ağlamazdım anne,
Düşündürürdü sadece, derin derin
Gözyaşı bile
Düşmezdi gözlerimden
Ama dayanamadım,
Ölümüne ağladım işte anne…

Bir ikindi vaktiydi anne
Oturmuşuz ailecek sessiz sessiz
Ve bizim telefon çaldı anne
Sessizliğimizden edecek bir tonla
Yayılmıştı, odanın her yerine
Belli ki iyi habere alamet değildi bu.

Kalkıp da babam açmıştı telefonu
Ve ne duysun,
Gözyaşlarına boğuldu anne,
Ölüm haberini duymuştuk.
Boğazımda düğümlenen nefesime dayanamayıp
Ben de ağladım anne.

Ne şefkatliydin sen anne
Kırmazdın kimsenin kalbini
Darılanın gönlünü alırdın hemen
Ne diye mahkûm kaldın ölüme
O gencecik ömrüne…
Doyamamıştım ki o şefkatli yüzüne
O temiz sevgine anne…

Ah anne ah!
Sen böyle mi ölmeliydin
O zalim hastalıkla mı?

Akşam da oldu anne
Bir ambulansla getirildin hastaneden
Evimizin kapısına kadar anne
Kefenle örtülmüş bir bedenle
Ve yüzünü son kez olsun göremeden
Toprağa koydular seni anne
Ardından düşen yağmur taneleri
Sanki bulutlar da ağlamıştı sana
Ağlamayan mı kalmıştı sanki anne

Toprağa kefen giymiş annem,
O şefkatine hasret kalmış oğlun
Kaderine boyun bükmüşüm,
Son kez olsun seni görememişim
Ölümüne yıkılmışım ben, anne.

Günler ne de çabuk geçiyor anne
Seni unutturmak isteyen zaman
Ne de zalimmiş
İstesem de unutamam ki seni anne
Geride bıraktığın,
O merhametli kalbinin şefkatini
Nasıl da olur unutayım…
Ölmeden unutamam ki seni anne.

Sensiz gecen günlerin acısına
Dayanılmıyor anne
Sensiz evin içi huzursuz
Ne işler ne de günler
Sensiz, güzel geçmiyor anne

Zaman ne de çabuk geçiyormuş anne
Sen aramızdan ayrılalı bir yıl geçti
Ve senin ölümünün ilk yılında
Mevlit okumuştuk sana anne
Anılarına yelken açıp
Sana dualar ettik
Seni görür gibi dalmıştım anılarınla, anne.


Gelip geçti de o gün anne
Ve yine bir nisan ayındaydık
Hıçkırıklarla ağlayan bir çocuk geldi yanıma
Sordum da meğer ne haber aldım
Ölen dedesine ağlıyordu anne

Ve senin vefat ettiğin o günü
Hüzünlü duygularla andım seni anne
Sanki o günler bir anda
Canlandı gözlerimin önünde
Ve ağladım sessizce
Özledim seni diye anne
Özledim seni diye anne…

BİLAL- NİSAN 2005