MEZAR BAŞI...
Ama ben çok isterdim dokunmak göz yaşlarına,
Ve de ben hep ağlardım o musalla taşlarına. Belli gelecek o gün ben doyamamışken sana, Ey ölüm söyle bana bu kadar mı açsın kana. Ah ben gene unuttum,ölüm yok ilahi emir, Başlar kıldan ince emir, her zaman keser demir. Bütün kainat dertli,bütün o varlıklar yasta, Bense kemale erdim bir fatiha üç ihlasta. Nasıl ermesin insan bu yüce uhrevi dergah, Bir adı mezarlıksa öbürü uyuyan sergah. Bitti kibir,riya, şan geldi, o dünyandaki son, Israr yok kürk de nedir?Bburda yasak bir parça don. Ne mutlu vuslat yakın!Selam size kabir ehli, Şu insanın gözüne, perde gibi inmiş cehli. Dünyadakiler hürrem hepsi birbirinden azade, Hepsi hayata mahkum hepsi birer dünyazede. Artık gölge değilsin varlıkta ince bir sezgi, Bir mezarın başında çalındı Yasinden ezgi. Der ki:’Selamun kavlen min Rabbin Rahim’ o ayet,* Ne büyük merhametdir Selamlıklardansan şayet. Paylaştım sıkıntımı gene üzdüm seni aman, Ne kadar çabuk geçmiş senle beraberken zaman. Gene kainat dertli yine insanlar habersiz, Nasılsa geleceğim,yar bu konuşmalar yersiz!... NOT: *anlamı’’Rahim olan Rab’den Selam sözü vardır’’ |
Yar nasılsa geleceğim bu konuşmalar yersiz!...
***Mezar başı gerçek bir anlatım olmuş, final de bir o kadar bağlayıcı olmuş. Kutşarım sevgili Kardeşim.