ONLARMIŞ MUTLULUK BİLEMEDİM KİÜsküdar, zengin bir semti değildi İstanbul’un Arnavut kaldırımıydı gerçi sokağımız Ama, hep hatrımızı soran komşular vardı Ve bahçe duvarlarından leylâklar, mor salkımlar sarkardı... Kale diye, yolun ortasına iki taş koyar, Patlak bir lâstik topla kan-ter içinde maçlar yapardık Ne büyük keyifti, aah, çeteler kurar, Kendi bahçemizden erik çalardık... Kamyon lastiğinden çıkma bir çember Kaytanı muhteşem bir şimşir topaç, Renk renk toprak bilyelerim, Leğende yüzdürdüğüm küçük yelkenlim Ki, adını hiç unutmam, ’Mavi Kuş’ Ve hergün oyun diye koşarak çıktığım o dimdik yokuş... Bahçede cin gibi bir kedim vardı; adı ’Hırsız’ Bir de ilkokul aşkım; at kuyruğu saçlı kız... Onlarmış mutluluk, bilemedim ki Zaten başkasını da dilemedim ki... O zamanlar, çok isterdim büyümeyi nedense Ve büyüdüm güya; Gerçi zamanla ellerim pek çok narin ellere deydi Ve pek çok mutluluk karşımda boyun eydi Ama, baba ocağındaki huzur, bambaşka bir şeydi, Zaten gerisi boştu çoğunlukla; Ben bazen yalancıydım, yaşananlar da bazen sahteydi... Benim zamanımın sevdaları bir başkaydı Biz bir kır gazinosunda Boğaz’a karşı Birer bardak çay içer, göz göze otururduk Öyle çok şeyler anlatırdı ki gözlerimiz birbirine Ve hele el ele olmanın tarifsiz hazzı Sıcaklığımızı duymak var ya birbirimizin Ahh...nelere bedeldi... Ne geldiyse attım torbaya, Kaderciydim, ’alın yazım ’ dedim, kıyıp silemedim ki, Zaten, onlarmış mutluluk, bilemedim ki... Ünal Beşkese 15 Aralık 2012 ======================================== ** YANITLANAN MESAJ ******************** ======================================== Gönderen: old Alan: old Tarih: 21.05.2014 13:06:00 Konu: ONLARMIŞ MUTLULUK, BİLEMEDİM Kİ... Üsküdar, zengin bir semti değildi İstanbul’un Arnavut kaldırımıydı gerçi sokağımız Ama, hep hatrımızı soran komşular vardı Ve bahçe duvarlarından leylâklar, mor salkımlar sarkardı... Kale diye, yolun ortasına iki taş koyar, Patlak bir lâstik topla kan-ter içinde maçlar yapardık Ne büyük keyifti, aah, çeteler kurar, Kendi bahçemizden erik çalardık... Kamyon lastiğinden çıkma bir çember Kaytanı muhteşem bir şimşir topaç, Renk renk toprak bilyelerim, Leğende yüzdürdüğüm küçük yelkenlim Ki, adını hiç unutmam, ’Mavi Kuş’ Ve hergün oyun diye koşarak çıktığım o dimdik yokuş... Bahçede cin gibi bir kedim vardı; adı ’Hırsız’ Bir de ilkokul aşkım; at kuyruğu saçlı kız... Onlarmış mutluluk, bilemedim ki Zaten başkasını da dilemedim ki... O zamanlar, çok isterdim büyümeyi nedense Ve büyüdüm güya; Gerçi zamanla ellerim pek çok narin ellere deydi Ve pek çok mutluluk karşımda boyun eydi Ama, baba ocağındaki huzur, bambaşka bir şeydi, Zaten gerisi boştu çoğunlukla; Ben de yalancıydım, mutluluklar da sahteydi... Ne geldiyse attım torbaya, hiç elemedim ki Kaderciydim, ’alın yazım ’ dedim, uğraşıp silemedim ki... Gün oldu, yaşamaktan bezdim ...yürekten gülemedim ki Ölmek istesem de ölemedim ki,,, Benim zamanımın sevdaları bir başkaydı Biz bir kır gazinosunda Boğaz’a karşı Birer bardak çay içer, göz göze otururduk Öyle çok şeyler anlatırdı ki gözlerimiz birbirine Ve hele el ele olmanın tarifsiz hazzı Sıcaklığımızı duymak var ya birbirimizin Ahh...nelere bedeldi... Ünal Beşkese 15 Aralık 2012 |
yüreğine sağlık.