Uslu musun,deli misin gönül sen!
Aşk sazının teli misin gönül sen!
Yoksa poyraz yeli misin gönül sen,
Ese ese ben de hâl mi bıraktın;

Umduğun dağlara kar yağdı gönül,
Umduğun dağlara kar yağdı gene.
***
Bir hayâl uğruna koştun son sürat,
Değişmedi sendeki bu nakarat.
Düşmanıma surat,dostuma surat,
Asa asa ben de hâl mi bıraktın;

Umduğun dağlara kar yağdı gönül,
Umduğun dağlara kar yağdı gene.
***
Doğduğuma pişman ettin bin kere,
Taş attın,usandım gül vere vere.
Yıllardır sebepsiz,lüzumsuz yere,
Küse küse ben de hâl mi bıraktın;

Umduğun dağlara kar yağdı gönül,
Umduğun dağlara kar yağdı gene.
***
Varlığım âlemde bir ölü şehir,
Gam ile yoğrulmak kaderim zâhir.
“Ya sabır” dedikçe,üstüme zehir,
Kusa kusa ben de hâl mi bıraktın;

Umduğun dağlara kar yağdı gönül,
Umduğun dağlara kar yağdı gene.
***
Gönül gayrı çekemem bu çalımı,
Al şu gitarını,ver kavalımı!.
Salkım salkım meyve yüklü dalımı,
Kese kese ben de hâl mi bıraktın;

Umduğun dağlara kar yağdı gönül,
Umduğun dağlara kar yağdı gene.

Ahmet Süreyya DURNA

Şafak Taarruzu (Şiirler)