BÜYÜMENİN BUĞUSUNDA GÖZLERİMBugün de yağmur yağdı sensizlik sokağıma Perdeleri kapattım koltuğa çöküyorum Aşk çevirmiş namluyu dayamış şakağıma Son duanı et diyor Fatiha okuyorum Sığındığım karanlık nefesimle donuyor Ayrılık dedikleri tam sol/umda kanıyor. Yaslı olan evimden usulca çıkıyorum Ayağım da korkunun sivri topukları var Köşe başları duman umuda bakıyorum Görünürde kimse yok bulutlar topluyor kar Üşüyerek sarındım yalnızlığın montuna Sessiz ol dedikçe kalp çıkarıyor tantana. Bir banka rastlıyorum denize nazır olan Oturuyorum sessiz gözlerim çakmak çakmak Biliyorum uzanan ufuklardır gam salan Tek çarem rüzgarlara usuldan nağme yakmak Alıp götürsün beni yarin olduğu yere Bu gemi darbe aldı su alıyor her yeri.. Şafak sökmek üzere eve dönme vaktidir Bir çocuğun kokusu saçlarımda saklanır Ninni vakti geçmiştir gerçek artık yok/tadır Büyümenin kederi gözyaşıyla paklanır Çocukça hayalleri gömüyorum sahile Yürüyorum yoluma soluğum da vah ile. Ayvazım DENİZ |