Suskunluğa Direnişim
bir poyraz esti gece yarısı
alıp gitti benden bu gençliğimi türküler söyledim ağıtlar yaktım tükettim ömrümü boşu boşuna yorgun ve halsizim bedenim bitkin iki büklüm oldum bitmedi çilem hasret ile özlem büktü boynumu derdime dert koydum boşu boşuna geceler hep kara düştüm ben dara kimsem yok ki benim yaramı sara yazılmış bir kere kaderim kara kaderime yandım boşu boşuna soğuk bir yel esti bir akşam üstü yine vurdu beni bu sessizliğim toprağı koklattı ölüm nefesi sessizliğe yandım boşu boşuna yüreğimde büyür hasret sancısı kaderimde varsa ölüm çağrısı beklemekle geçti ömrüm yarısı ölümü çağırdım boşu boşuna... Hüseyin YANMAZ 22/05/2014 |
Daim olsun kaleminiz.
Hayırlı Cumalar.
Sağlıcakla.