İstemiyorum...
karanlığa selam verdim aydınlığa hasret yüreğimle
mutluluğu arayan ruhumun sabahı bekleyişinde yarına çıkar mı bilemiyorum yorgun bedenim ölümü yaşıyorum sensizliğin kıyılarında; kalbimin her tekleyişinde... nefeslerim yorgun bir küheylanı terkediyor istemeden saatler güneşin doğuşuna koşturuyor saniyeleri bilmeden bilmiyorum; ne zaman kuruyacak kutuplaşan gözpınarlarım ardı ardına boşalıyor yaşlarım; eskisinin ıslaklığını henüz silmeden... mazide mutluluk namına gülümseyen yaprak göremiyorum yarınlarım mutluluğa gebe mi; bunu da bilemiyorum nefes nefes tüketirken hayat denilen hengameler kümkümesini ruhuma mutluluğun busesi konmayacaksa; güneşi görmek istemiyorum... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |