BÜTÜN İŞ YÜREKTEDemek gidiyorsun daha yaşanacak onca acı varken Erkenden neşteri vurup koparıyorsun aramızda ki kordon bağını öyle mi? halbuki bağlamak için ne çok uğraşmıştın bu aşkın doğuşundan önce. Bir kamyon dolusu dertlerini de kapıma döküp kaldırımlarda topuklarını vura vura kafanda geleceği kura kura gidiyorsun öyle mi? Ben ağlamıyorum, bak gözlerime ne çok sevdim dediğin saçlarımın kenarlarını elimle düzeltiyorum sadece kırış kırış bir hayatı düzeltmek yine bana kaldı ne de olsa.. Hem daha erken değil mi be adam daha sırtımdan vurmadın ki vursan bile gizlice ben duyup da ölmedim ki çabucak merdivenlerden yuvarlanır gibi iniyorsun daha tepeye kadar çıkmadın ki. Tepelerde sakladım en çok bizin dediğim anıları kalbimin en tepesinde bir odaya değerli bir hazine gibi sıra sıra istiflemiştim en acılarını uzak bir köşe de fişlemiştim tehlikeli diye. Varsın güneş girmesin bu odadan içeri varsın kenarları oyalı hatıralar sandıklarda çürüsün giriş çıkış kontrollü bundan sonra turnikeden geçerken kart basılıyor üstünde zararsız yazanlar takılmadan geçiyor. Nüfusuna geçirdiğin gözlerim kimbilir nerede düştü en son bir polis karakolundan haber geldi kimsesiz bir çocuğun elinde oyuncak olmuş gel al dediler fazla yıpranmadan koşup gitmek istedim yenilemek istedim senle alakasız bir tarihe. Ayaklarım hala geçmişin kaldırımlarını adımlarken yolu bile şaşırmışken geleceğin dolmuşuna nasıl binerim biletim geçmişe kesilmişken geleceği nasıl överim tarih bugünü, terkedilmiş kadrosuna yazarken beni henüz amatör ruhum alışma hengamesiyle küserken gidenin ayak izlerine varsın kuşlar küçük anı parçalarını yesinler izlerin üstünde Hansel ve Gretel gibi kaybolurum bilinmezlikte . Şekerden bir ev istemem ama içi kaybolan mert yüreklerle dolu olsun cadıyı öldürünce istediğim muradıma ereyim vesselam bütün iş yürekte bitecekken ben hala neden izlerin peşinden giderim. Ayvazım DENİZ |
yolu bile şaşırmışken
geleceğin dolmuşuna nasıl binerim
biletim geçmişe kesilmişken
geleceği nasıl överim
tarih bugünü, terkedilmiş kadrosuna yazarken beni
henüz amatör ruhum alışma hengamesiyle
küserken gidenin ayak izlerine
varsın kuşlar küçük anı parçalarını
yesinler izlerin üstünde
Hansel ve Gretel gibi kaybolurum bilinmezlikte .
Şekerden bir ev istemem ama
içi kaybolan mert yüreklerle dolu olsun
cadıyı öldürünce istediğim muradıma ereyim
vesselam
bütün iş yürekte bitecekken
ben hala neden izlerin peşinden giderim.
Ayvazım DENİZ
Duygu dolu anlatımdı severek okudum
Usta kalemi alkışlıyorum;Yüreğine sağlık üstad ilhamın bol olsun
______________________Saygılar