Duydum ki;
Benden sonra yağmur olup
yağamamışsın başka çiçeklerin özüne
halbuki ne de severdin
her çiçekten bal almasını.




Rüzgarın götürdüğü yerde
tohumlarımı saçarım demiştin
aldığım kadarını bulutların hüzünlerine boyarım
ah’ları yağmur gibi geçmişe savururum demiştin
olmadı mı hayırsız.




Duydum ki;
Peşimden en kıymetli küfürlerini
boş arazine ekiyormuşsun
tapusunu aldığın her yüreği
paslı bir kasaya kitliyormuşsun
ama en çok da beni bekliyormuşsun
nadide bir taşını kaybeden sarraf misali
saçımın her teline bir ömür vermişsin ya
geri dönüş yollarıma teller örmen bu yüzdenmiş meğer.




Beni hiç mi sevmedi? demişsin..
Şahit olun ey gecenin gözleri
ve siz her an yere düşecekmiş gibi göz kırpan yıldızlar
sizlerde şahidim olun ki
ben bu adamı sevmiştim..




Sevda neydi çılgınca akan bir nehir için derseniz
götürdükleriydi derim..



Kalan, her ne hatırlarsa hatırlasın
asıl giden götürür her bir kenar taşını anıların
gerekli gereksiz ne varsa katıp taşı toprağa
denizle buluşma noktasına kadar
yalpalamadan bir sarhoş gibi
sindire sindire götürür
ve ancak orada boğulur
yeni bir başlangıç yapana kadar..



Ayvazım DENİZ