DELİ GÖMLEĞİ
Bak yine gidiyor bir sonbahar:
Eteklerinde taşıdığı onca Ölü hayallerle birlikte Takvimlerin dehlizlerine… Ama yine ben kalıyorum bir başıma Mahşeri ayazların ortasında Ve de tek tek unutuluyorum! Çalınmış iklimlerimle birlikte Feri zayi sevgilere… Hasretler çalıyor, Örümcek gibi kör zihnimi ören, Yoğun bakım mutluluklarımda Issızlığımın çanlarını, Düşlerimin vasat hülyalarına… Ben ise tenimin toprağından Umutlarımı acımasızca koparan, Kızıl ufukların kara günleriyle bir, Kuraklaşıyorum! Gündüzlerimi hasatvari korkulara feda ederek: Kaypak ölümün, Mevsim normalleri üzerindeki cehennemini, Deli gömleği gibi bedenime giyerek Dilimin ucundaki elemlere… şiir işçisi... |