soğuk eliydi ölümün adı
sizler düşünmeden yakarsanız beni
düşünseniz biraz kendinizi benim yerimde yanar mısınız benim içimde ellerim kara dokunmayayım kirlenir beyaz gömleğiniz oysa ben hep kara giymiştim güneşe hasret kaldığım zamanlarda kavuşmayı düşünürdüm her gün vedalaşır giderdim belki bugün belki yarın diye bilmediğin bir anda dokunur belki ölümün soğuk eli yüzüne ve hasrettir seni en çok yoran korkmak değil ölümden korkmak bir daha görememek sevdiklerini yeniden doğmak için sabaha ediyorum onca dua kavuşmak için sevgiliye saatler zordu beklemek amansız bekleyiş kalbimde sızılar sızlar ve doğmak ne güzel şeydir hayata nefes almak ya o doğan çocuk hiç sarılamazsa baba diye hiç düşündün mü beni .... |