Çocukça
Sustu çocuk
Söyleyemedi Ve Susturdu içindeki Büyüyememiş çocuğu Yine kuytu bir kenara Atmıştı içindeki Özlem’i Ne kadar da büyüse de Yine de bir çocuktu Küçük kalbinde hep aynı arzu sevmek ve sevilmek Oysa Susunca geçeceğini Düşündüğü Ama bir türlü geçmeyen Yaralar açılmıştı Büyüdüğünde Adına kalp yarası Dedi Ne var ki kendisi de Biliyordu Kendisinde olmadığını Merhemini Oysa öğrenememişti çocuk Büyüyünce unutulacak anılar vardı Çocukken Büyüdüğünde ise unutulmayacak anılar Kalır kırık kalplere |