Adım adım dolaştım sokaklarını,
bulmaya çalıştım seni,
oysa içimde açılan onca kapı
hep çıkmaz sokaklara çıkıyordu yolum,
tarifi mümkün değil,
içimdeki kalabalığın çığlık sesleri,
susuyorum duymasın kimse diye,
bir başka şey bu sonsuzluk gibi kavuşamamasıydı,
kim bilir son seslenişti,
kiminin selâ kiminin çan,
susmuştu artık tüm sorular
Yorgun düşmüştük
Eskiden diye başlayan cümleler
Çoğalmıştı artık dilimizde
Zaman eskiden zenginlikte
Cebimizde tükenmeyen
Oysa şimdi yoksulduk
Yarından endişeli
Bugünden telaşlıydık
Bazı şeylere sabırsızdık
Oysa şimdi öğrenmiştik
İnsanoğlu işte
Ya yetişmek için tükettiği
ya da
kaybettiğinde fark ettiği zaman
Hiçbir şey değildi eskisi gibi
Düne duyduğumuz Özlemi
Bugün yarınlarda arıyorduk
Ne bugün dün gibiydi
ne de
yarın bugün gibi olacaktı
İnsanoğlu işte
Bir yanı hep eksik büyüyüp terk ediyorduk