Kara Adamlar
Altın yaldızlı köşkünde oturur adı lazım değil birileri
Dünyanın karanlığında dimdik ölür alnı öpülesi Beş para etmez bedenleri ve insana döndürmüştür şık elbiseleri Gözünün karasında ısıtır evini eli öpülesi Pişkinlik keşke ekmekte kalsaydı kendini kahredip gülmeseydi birileri Kömürün isinde cana getirir sönmüş umudun ateşini yüreği sevilesi Kurşun geçirmez arabaları ve her köşeye dikilir silahlı adamları Yerin altında kimsesiz Azrail’e karşı cigara çeker nefesi sevilesi Bu memleket bizim fakiri, garibi, işçisi ve emekçisi Gerisi siktir edilesi |