Nota Ve Naftalin
Tahta valizler de yalnızlıklar getirirdik
Özlemle kavuştuğumuz sevgiliye Hiç gelmeyen bir vakitte Rutubetli apartmanlar Karanlık sokaklar Aslında her adım bir dikenli tel korkusu Ve gözyaşlarımız örerken dudaklarımızı Yine yalnizliklarimiz konuşurdu sadece Boyaları dökülmüş duvarlar Işığında sevişilen ay Birbirine tutuklanmış bedenler Ve sokakta bir tren çığlığı Aslında ne biz vardı ne de gözyaşın Oysa sevmek için bir ben yetiyordu. Yanan mumlarda tükenen doğrular Şarap kokan bedenler Bir de şarkı çalardı radyoda The howling |