herkes gider
herkes gider
ve her şey yürümeyi beklersin bebekken aniden koşmaya başlarsın kaçan otobüsün ardından okumaya başlarsın okudukça özgürleşip on sekiz olayım diye beklersin ama bi de bakarsın ki orta yaş bile sana el sallıyor bir zamanlar deli gibi aşka düşüp işte bu dersin hayatımın anlamı seversin sonra bir gün bi de bakarsın yanında başka biri kuru fasulyeyi seversin yanında pilav ve kuru soğan en fazla iki tabak gülü seversin dikenine katlansan bile soluncaya dek sigarayı yakarsın kül tablasında can çekişir son ateş kahveler hep gelir ve gider kırk yıl filan hak getire fallar bile biter bir gün elbette ve nihayet son nefesle sen de gidersin istemesen de herkes gider ve her şey atilla güler |
bu kadar anlamsız kavgalarla...
ne hoş anlatım... sevgimle...