YASAK SAÇLARIMIN KOKUSUSaçlarımda gezerken ılık ılık elleri Birden bir rüzgar esti parmaklar sanki dondu Dermeye korkar iken gönülde ki gülleri Sevdanın gözlerine veda busesi kondu Ne oldu anlamadan aşk yönünü değişti Gözlerden kalbe inen fırtınalı yağıştı. Uğraşsam fayda etmez ayrılık kıskaç gibi Islanan bakışların buğularını silmez Boğazımda ellerim saklıyor bu ayıbı Ne zaman biter artık onu yüreğim bilmez Küs değilim hayata ne verdiyse almışım Bazen gaflete dalıp hayallere dalmışım. Ne kaybettim demeden hayata gülmek güzel Ben beceremedim hiç gidenleri silmeyi Kalbimde ki yerleri benim için çok özel Haketmesem de böyle ani terkedilmeyi Aşksız kalmış gönlümü felek sana bükerim Söyleyemem kimseye bir içime dökerim. Dolaşsam dağ başında yem olsam kurda kuşa Bir damla kanım akmaz damarlarım kurudu Gönlümü sürdüm artık kimsesiz bir yokuşa Gelmeyen vuslat için ayağını sürüdü Davamı kaybedeli giyinmişim suçumu Artık elletmiyorum yosun kokan saçımı. Ayvazım DENİZ |
hüzünü sade ve içten bir anlatım.
ölçüsünde düzgün bir şiir.
tebrik ederim