Sen Çıkınca Karşıma !
Sen çıkınca karşıma !
Mahalle aralarında ki , çıplak ayaklı çocukların mutluluğu düşerdi yüreğime ... Sen çıkınca karşıma ! Akşamın karanlığına aldırmayan kız çocuğu olur ; Umarsız , korkusuz kahkahalar azad ederdi yüreğim... Sen çıkınca karşıma ! İki yakası bir araya gelmeyecek hamal olur ; Kuru soğana , domatese talim ettirirdi yüreğim... Sen çıkınca karşıma ! Şubat’ın ayazındaki gecede , umutlarını ateşe tutturup ısınan evsizler gibi üşürdü yüreğim ... Sen çıkınca karşıma ! "aa yâr’im " Telaşım da biriken sûkut olurdu yüreğim ... Ahmet Faruk Şahin |