Kıymeti yok artıkKış yağıyor gözlerime, elleri üşümüş adamlara döndüm Kıyama durmuş yürekleri seyrederken , sancısı tutmuş ayrılıklara düştüm Yarının günü doğar doğmaz Dalına umut aşılayan kökleri yanmış ağaçlara döndüm Derdi yavan sabahlar satın aldım yüreğinin tezgahından , nefesim kesildi yüreğine düştüm ... Oysa ! Üzeri kirlenmiş , bakışları güzel çocuklar gibi tutardım yüreğinden Ve Karanlıkları yakan kandillere benzerdi gülüşün Çiğ düşmüş şafaklar saçar gözlerine kar altına saklanmış kardelenler gibi açardım Yalnızlığın defterine karalanmış üç beş satır Kıymeti yok artık ! Kış yağıyor gözlerime yüreği tutuşmuş Mecnun’a döndüm ... |