"KİMSE BANA DERDİNİ TESLİM ETMEDİ SENİN KADAR" aslında bir mektup...
Mektubun aslı aşağıdadır.

“Ah”ını dinledim, bir tel koptu içimden. Bir ahın bin ahım, bir acın bin acımdır. Ahlarına, acılarına dayanamam. Sımsıcak hücrelerim üşür kaskatı görünen yüzümün altında. Afganistan’da, Irak’ta kan toprağı kiremit rengine dönüştürürken dişlerimi gıcırdatırım çaresizliğimden. Vietnam’dan beri, Filistin’den öte yana, Anadolu’nun ortasında bir sancı tutar yüreğimi. Bunca karmaşalı dünyada seni sarmak ister yüreğim dertlerinle, saramam…
* * *
Düşlerimde Konstantiniye üstüme yıkılır. Altında kalır kâğıtlarım, kalemlerim, kitaplarım ve seni sarmak isteyen yüreğim. Emperyalizmin kanat sesleri duyulurken üzerimde, Arguvan türküleri söylenen yerlerde seni ararım yaralı yaralı. İncecik parmaklarının tezene atışını, iç çeker gibi türkü söyleyişini görmek isterim, varamam…
* * *
Seni bir kez daha yaralayan içindeki çağlayanlar, fırtınalar beni de yaralar. Arguvan’dan Hekimhan’a geçersin. İçindeki ürperti yaralarına karışır, içimdeki acı kangren olur. Kanattıkça kanatır, acıttıkça acıtır. Çıngılar çıkar gözlerimden, duramam…
* * *
Her gecenin sabahına yakın ayılırım düşümden. Dönerim Malatya’ya, dönerim Ankara’ya, dönerim Aksaray’a. Bir yel eser kuşluk vakti, acılarını fısıldar kulağıma; “Derdi güzel ağlama.” Derdin de güzeli mi olurmuş gülüm? Gözlerime diken batar, uyuyamam…
* * *
İstanbul seni harcar gülüm, İstanbul seni harcar! Sen, sen ol da kartallığa özenme. Gündüzlerimin gecelerimin yoldaşı, yok olmalarına dayanamam. Sonra kim arar beni tana yakın saatlerde? Kimse bana derdini teslim etmedi senin kadar. Kimlerle dertleşirim ben? Kaybedersem seni elin elime değmeden, ne anlamı kalır yaşamanın. Yaşayamam gülüm, yaşayamam…


SÜLEYMAN ÖZEROL
19 Ekim 2008/02.30- AKSARAY

Ahını duydum
Bir tel koptu içimden
Bir ahın bin ahımdır
Bir acın bin acımdır
Ahlarına, acılarına dayanamam

Sımsıcak hücrelerim üşür
Kaskatı görünen yüzümün altında
Vietnam’dan beri yana
Filistin’den öte yana
Anadolu’nun ortasında
Bir sancı tutar yüreğimi
Seni sarmak isterim, saramam…

Üstüme yıkılır Konstantiniye
Altında kalır kâğıtlarım kalemlerim
Ve seni sarmak isteyen yüreğim
Arguvan türküleri söylenen yerlerde
Seni ararım yaralı yaralı
İç çeker gibi türkü söyleyişini
Sarı tele tezene atışını görmek isterim
Varamam…

İçindeki çağlayanlar, fırtınalar
Yaralar içinden, yaralar içimden
Arguvan’dan Hekimhan’a geçersin.
İçindeki ürperti yaralarıma karışır
İçimdeki acı kangren olur
Kanattıkça kanatır, acıttıkça acıtır
Çıngılar çıkar gözlerimden
Duramam…

Dönerim başkente
Her gecenin sabahına yakın ayılırım düşümden.
Bir yel eser kuşluk vakti
Acılarını fısıldar kulağıma
“Derdi güzel ağlama”
Derdin de güzeli mi olurmuş gülüm?
Gözlerime diken batar
Uyuyamam…

Günlerimin gecelerimin yoldaşı
İstanbul seni harcar
İstanbul seni harcar
Sen, sen ol kartallığa özenme
Yok olmalarına dayanamam

Kim arar beni tana yakın
Kimlerle dertleşirim
Kime teslim olur senin kadar
Kaybedersem, elin elime değmeden
Ne anlamı kalır yaşamanın
Yaşayamam, yaşayamam…

Süleyman ÖZEROL
18 Ekim 2008 Aksaray