EKBERİ'DEN EKBERİ'YE
Sevdalandı yazdı, ayrıldı yazdı.
Sevdiğinin kaşına, gözüne yazdı, Yalan sözüne yazdı. Kendi dertlerini unuttu, Halkın dertlerini kendine dert edindi. Çocuklara, gençliğe nasihatte bulundu. Zamane siyasetçilerine taşlamalar yazdı. Eşi, dostu onu unuttu, Feleğin gafletine kapıldı. Tutunacak dalı yoktu, Deli gönlü bir dala konamadı. Yeri yok, yurdu yok, Gurbet eli mesken tuttu. Sam yelleri gülün kuruttu, Bülbüller konacak dalı kalmadı. Her yüze güleni dostu sandı, Kendi dertlerini unuttu, Her derdi üstüne aldı, Sanki dert çekecek hali vardı. Eller alınca nazlı yârini, Kendi oldu kendi dostu. Dünyanın sonu olmadığını, Ateşlere yanınca anladı. Süleyman ÖZEROL Malatya 1997 |