Sar Bedenimi Sevginle AnamŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Adına sevgi dediğimiz, bir gölge gibi ardından gittiğimiz, üzülünce özlediğimiz, özleyince beklediğimiz ve varlığının yoksulluğunu çoğunlukla kaybedince öğrendiğimiz o bakışı sıcacık sevgiliye, gönlünde dünyanın servetini taşıyan kişiye, ANNE’me ve tüm ANNE’lere…
Annem; Sen bellek sızısısın yüreğimde Kaşınan eski bir yaracasına tatlı Hercai hatıraların sembolüsün Gökyüzüne savrulan küllerce Geçiyorum şimdi senli anılardan O toprak kokan eski sokaklardan Uzun ve çocuksu yolculuklardan Bakıyorum şimdi usumdakilere Nedir elimde kalan? Annem; Vakitli vakitsiz her anımda Ağaran yüreğimi okşayan kadın Yaslı bedenimi saran asırlık vefa Çığlık çığlığa koşarken ben yaşamda Gönlümdeki isyanları bastıran kadın Sensiz ne gülün rengi var, ne kokusu Avuçlarımda yitik bir hazan vakti Düşlerim parçalı, yarım yamalak Savruk bir yangın artığı gibi sanki Ertelenmiş düşlerin siperindeyim Bulsana beni. Annem; Ne çok zaman geçmiş gidişinin üzerinden Daralan bir ömür kapısından bakıp uzaklara Senli mutlu günlerimi düşünüyorum Gülüşlerini saklıyorum sarı odalarda Yüreğimde benliğin, bedenimde ellerin Ben seni en çok baharda özlüyorum Yine sarsana menekşe kokunla beni. Annem; Kokusuna kıymet biçemediğim Dilimdeki en asil değerim Göğsümde kalsın o sıcacık ellerin Her okşayışında mutlanırken ben Niye gelişinle çocukluğuma döndürmedin? Annem; yaşarken kıymetini bilemediğim Affedebilecek misin beni! Annem; Adın yüce bir değerce saklı bende Dudağımda içli bir ıslıkça taşıyorum sonsuza Her içlenişimde koşup geliyorum koynuna Sar bedenimi anam, ihtiyacım var sana Masallar anlat yine doyumsuz okşayışlarla Sevgisiz bırakma beni bu çelişkili atlasta Yeniden okşa beni o sıcacık bakışlarınla. Selahattin YETGİN |