ANNEM
Kalabalık bir şehir , etrafımda herkes...
İçimi sızlatan , sıladan gelen evladım diyen bir nefes Özlem kokan bir dem İşte o benim Annem Herkes de biri var , bende sensizlik Bende göz yaşı , bende hasret , bende gurbet... Üşüyorum sensiz ! Isınamıyorum... Sıcaklığını örtsene Anne... Düşüyorum her yerim kanıyor... Acıyan yerimi öpsene Anne.. Ağlıyorum ! Göz yaşlarımı yüreğinle silsene Annem... Çocukken kolladığın gibi... Yine beni korusana Annem... Gösterebilsem keşke içimdeki sevgimi... Hangi cümle ile ifade etsem sana olan özlemimi... Kim olursa olsun , sen olmayınca kimsesizliğimi... Savurdu kader , gurbete düştüm gör çaresizliğimi... Söylediklerimin yanında sustuğum, içimde ki seni ... Yanımda olmayışınla yüreğimde taşıyorum hasretini.. Anne demek zırh demekti , işlemezdi acılar... Anne demek güven demekti , acıtmazdı yaralar... Anne demek sevgi demekti , yaşanmazdı boşluklar... Şimdi o boşluğa kimi koysam sen etmiyor edemez Annem EDEMEZ ANNEM!!! 06.01.2014 Gülsüm Koçer |