RUHUMUN İKLİMLERİNE GÖLGELER DÜŞERKEN
Senli cümlelerimin tenhalığı
ruhuma direnen vevaylalara düşerken yalnızlığa adanmış acılarım kimliksiz sol boşluğumda bağdaş kurmuş karabasanlar yokluğun dabbesine sürüklüyor ucuz pazar tezgahlarına dökülüyor acılarımın zılgıtları şahit dururken mahalime... tükenişlerimin ütopyasında yankılanıyor sessiz çığlığım ruhumun iklimlerine gölgeler düşerken acıların girdabına sürükleniyorum içimdeki sessiz tufanlarımla titrerken dalından düşen yaprak misali fermansız bir sızıya adıyorum kendimi.. uzatsam bir yanım kırık dallarımı içimde ki hazanın kurumuş dallarına inat gülüşlerinin yeşilini getirsen mavi bir ırmak bellesem senli ufkumun coğrafyasını muş’tu’lu bir baharı bekler gibi sana adandığımı bilsen... sensizligime dair söz dizimlerini fısıldasam usulca vuslatın sağır kulağına görünmez bir yalnızlık sarar her yanımı kifayetsiz bir yalnızlık seremonisi farz ederim sensizliği yokluğun sırdaş olur dört duvarlar arasında… gidişin bir sonbahar vurgunu yüreğimin mevsiminde siyah bulutlara bürünmüş gökyüzümü gözlerinin güneşine boyasam yüreğimin tuvaline gecenin kara peçesini ellerimle yırtıp gözlerinde uyuyup varlığına uyanabilsem bir gecenin sabahında... gölgenden düşürsem sözlerimi kalemimde saklasam kağıda damlatsam harf harf sensiz geceyi bin bir türlü siteme bölsem cümlelerime döksem dirhem dirhem eksilmez ruhumun sen yanı çoğalır mürekkebimde dökülür sayfalarıma. MELTEM KINIC Şiirime sesiyle hayat veren Değerli kalem ( YALNIZLIK ABİDESİ )Teşekkürlerimi sunarım saygılarımla.. |