"SENSİZLİĞİMİN İLK GECESİ..."


“Yoruldum ben artık. Öyle çok yoruldum ki,
Kalkmıyor kolum kanadım.
Üzülmeyesin diye yüzüme maske taktım,
Giderken ağlamadım..Aptal gülümsemeleri takındım yine yüzüme,
Oysa..oysa seni üzmek istemediğim içindi hepsi!...”


“Üzülmeyesin diye yüzüme maske taktım…”
Hep maske !...Hep maske !...Hep maske !...
Alışkındır hep maske’li hayata,
Adıyla, şanıyla, ruhuyla fedakarlık timsali bir “ANA”

Suçluluk hisseder tek başına “MUTLU” olunca
Kendi gerçek yüz kimliğini yaşayamaz o asla !
Hasrettir “ANA” tek kişilik bir mutluluğa ?
Zaten hayat da,
Tek kişilik olmaz onun için mutlaka
Üstüne yoktur ama,
Ortak mutluluğun paylaşımında…

Acı dersen, hep tek başına
Tek başına takmış acıları,
Kader onun bir kolye gibi boynuna.
En kötüsü de,
Bir “MASKE” zorunluluğuyla acıları hep gizleyerek yaşama
Hele ki de,
Kolay değildir “ASKER ANA’sı” olupta böylesi müşterek bir hayata katılma
Düşmanların cirit attığı bu ortam da…

“Ağlarsa ANAM ağlar” demiş,
“ANA gibi yar olmaz” demiş Ata’larımız kısaca
Bir de “ANNELER GÜNÜ” gelip çatmışsa,
Yüzleri “MASKELİ ANALARIN” vay başına !?...
Hiç bir güç yoktur artık,
Onları teselli edebilecek asla !!!...

Allah sabır ihsan etsin dilerim,
Güzel yürekli tüm ANALARA !!!...

Ve kutlarım defa defa,
Yüreğinizi ANA duygularınız adına
Her ne kadar endişe dolu da olsa,
Eriştiğiniz için “BİR ASKER ANASI OLMA ŞANINA !!!....”
Allah kavuştursun sağ salim olarak
Ve de su gibi akıp geçecek en kedersiz zaman da….
Kalınız sağlıcakla !!!...