Şiire özür beyânı...Sığındım âgûşuna yalnızlıktan bunalıp Sıradan repliklerle aslını bozdum şiir Şuradan ve buradan birkaç kelime çalıp Süvari edasıyla yurdunda tozdum şiir Kemiyyetin rengini boyadım soyutluğa İsyankâr ölümlerden pâye buldum kutluğa İnsanken yetinmeyip aday oldum putluğa Özgünlüğe dem vurdum aslında yozdum şiir Şizofren duygularla tersyüz oldu asalet Öfkeli yargılarla yara aldı adalet Kalemin savaşıymış böylesi bir atalet Güneşi perdeleyen iflahsız kuzdum şiir Yeniden doğuş idi ürettiğim her mısra Şairin heybetine dayanır mıydı kisrâ Yükseldim adım adım buydu mirac ve isrâ Kendimi âlem sandım âlemde tozdum şiir Emrinde kelimeler istenen sigada çek Kimler hangi yalanı en güzel söyleyecek Yavaş yavaş kirlendi satır arası gerçek Ne yazık ki şeytanın elinde kozdum şiir Kimler geçti yolundan geçecek daha nice Doğru yanlış çizgisi sırattan daha ince Özrümü beyân edip gidiyorum sessizce Hem kendimi hem seni devâsız üzdüm şiir .... |
Aklıma şuara suresindeki bir ayet-i kerime geldi.
Der ki; (225-226) Onların her vâdide başıboş dolaştıklarını ve gerçekte yapmadıkları şeyleri söylediklerini görmedin mi?
Üstadım muhteşem bir öz eleştiri yapmış.
Yürekten kutluyorum.