Bankta oturan bir adam
Adam hüzünlü

Tepede kocaman bir gökyüzü
Bir şeyler fısıldıyor kulağına
Adamın boynunda bir künye
Sararmış nemden
Eski günlerden kalma

Gözlerini karşıda ki çelimsiz ağaca dikti adam
Adam ağaçların çeşidini bilmezdi
Kuşlarında çeşidini bilmezdi
Bilmezdi balıklarında
insanlarında çeşidini.

Çelimsizdi ağaç
Adam ağacın kendisine benzediğini
düşünüyordu,
Ki olmasaydı düşündüğü gibi...

Adam öylece oturuyordu bankta
Hüzünlüydü adam
Hüzünlüydü her şey
Vardı on da bir şey

Kafiydi belki de mutlu görünmek için bir tebessüm

Bir kadın düşünüyordu adam
Hep düşündüğü
Düşünmeden edemediği bir kadın
Kadın güzeldi
Yaz akşamları kadar güzeldi
Adam çelimsizdi
Çelimsiz ağaç kadar çelimsizdi

Bankta öylece oturuyordu adam
Bir bank ne kadar yalnızsa
O kadar yalnızdı adam

Nasılda orta yerinden ikiye bölünmüştü adam

Özkan Çalış