Bakma bana öyle
Başka bir şehri anımsıyorken
İçimde gidilmeye hazır yollar var
Kaldırım taşları
Ve soğuk levhalar üzerinden
Kilometrelerce eziliyor ömrüm

Yürüyorum...
Nefesimin izsiz demlerinde
Alışkanlıklarım
Ve yaşanmışlıkların gam körfezinde
Sıfırı tüketmiş ruhuna doğru

Elini tutmadan,
Son bir kez tutulmadan
Kelebek kokulu teninde
Nerede parçalanırsa ayak izlerim
Ben hep oraya savruluyorum

Bakma bana öyle
Şu masmavi gökyüzüne sığamıyorken
Küserim,vurulurum sonra
Umutlarımda senli günlerin hayali var
Gülüşmelerin sevdiren dokusunda ahuzar
Lakin vazgeçiyorum artık
Yoksulluğunda solup dökülüyor ömrüm

Gidiyorum...
Geride kalan bakışlarınla
Yanılgılarım
Ve yangınlarımın biriken uğultusunda
Soylu aşkını yitirmiş kalbine doğru
Soluğuna sarılmadan sıkıca
Son bir kez dokunmadan gül kırmızısı dudaklarına


Meraklanma sen
Mutlu ölümler dileyeceğim sana
Nerede anlamını yok etmişse gözlerin
Ben hep orada ölüyorum.../


İbrahim YALÇIN
05.05.2014 - Van