Yalanların olduğu bu hayatın,
Çirkefleşen yıllarını yaşamaktayım.
Düş kurmanın hayalindeyim.
Herkesin yaşamak zorunda olduğu;
Acıları kıvranarak yaşamaktayım.
Şehirlerin yobazlığı karanlığa;
Siyah bir perde çekip durmakta.
Herkesin kendine has bir türküsü var.
Herkesin acı tatlı yaşadığı yılları.
Islanmış sokakların hüznü var.
Yağmur değil de acının yağdığı ;
Gecenin karanlığında.
Herkes kendi türküsünü söyler,
Acıyı içine kat be kat yerleştirdiği;
Acı yüklü sokaklarda.
Pencerelerden savrulan gözyaşları var.
Unutulan sevgililerin sevdası,
Unutulmaya çalışılan sevdanın hüznü var.
Aşkların bir damla su da boğulduğu,
Yalnızlığın yüreklere mesken olduğu,
Acı yüklü sokakları var.
Herkes kendi hikayesini en acı hisseder.
Herkes ıslanmış yüzünü buruşturarak;
Kaçmak ister acı yüklü sokaklarda.
Kendisi yalan iken bu hayatın;
Gerçekleri aramanın soğuk hüznü var.
Herkes kendi hikayesini en acı sansa da,
Gecenin karanlığı gündüze bir perde açmakta.
Dün gecenin düş kırıklığı var sokaklarda.
Sessizliğin yalnızlığı var;
Karanlığın en uçsuz kıyısında.
Herkes kendi acısına ağlar.
Arkasına bakmadan gidenlere değil de
Acılar içinde kalanlara acınır.
İstemem desek de aşkı;
Bir damla göz yaşında aranır;
Kocaman sevdanın aşkı...

SABRİYE ADANUR