Unutamıyorum...
bir nota zinciri vuruyor sağırlaşmış kulaklarıma
kırılmış bir gözyaşının ağlayışı sızıyor boşluklara hasret kokularına ninni söylüyor hüzün nağmeleri sessiz bir fırtınanın hırçınlığı ağıtlar yakıyor yorgun ruhumun izbelerinde utanmadan alevler yırtıyor karanlığın en masum siyahlığını alazlarında sevdiğim; alevler yırtarken karanlıkları lime lime yakıyor; kendi bilmediğim kimsesizliğim notaların haberi yok; yılkı atları misali başıboş benliğimden bir kemanın arşesinde yuvalanmış nağmeler dökülüyor kıytırık mazimin solgunluğuna alevler yakıyor bilmeden karanlığı yırtan alevlerin kıyılarında beliren silueti kırmızıya dönüyor; karanlığın ağlayan siyahlıkları gözlerim kan deryası ağlamaktan; notalarda canlanan sızılara bilmiyorum... bilmiyorum dayanacak mı yorgun bedenim karanlıkların sonsuzluğunda kaybolurken içimi yakan alevlerin kıyısında belirip kaybolan siluetin uzaklığına... bir nota zinciri vuruyor sağırlaşmış kulaklarıma kırılmış bir gözyaşının çatırdayışı eşlik ederken karanlıklara boşlukları dolduran hayallerime gem vuramıyorum seni düşlerken yanmaları bir kenara bıraktım sevdiğim gözbebeklerinde canlanan siluetimin mutluluklarını unutamıyorum... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |
Çok güzel, fazla söze ne gerek;
özgün bir gönül sesi, teşekkür ederim;
çok güzel bir örnek!
10 puan +ant. Sevgi varsa bitimsize kadar...