Sahra Tozu
bir zaman ’şiir’ dedim her kalem izinde kömür tozuna
mürekkep tükürse, süngü takar gibiydi neferler gözüne bayrak açmış gelirdi mehteran, marşı burcun ucuna şair de çavuş giymiş. o ne! ardıma düşmüş: koca bir alay - palalı! şiirlerse, köşe bucak, ifrit olmuş - kalemler kara çalalı nerede şu güllü yemeni, sevdaları yanık, düşler alalı oyalı da şiir, gergefi bilmiş. şair oğlum, etme eyleme! şiir bakmaz asla başı kofuna yürek vurmazsa hiç içi dışına adam dediğin, yaşarken ölmüş. 03.05.2014 |