Eğer seni unutursam, sen hatırlat yer beni.
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.
Eğer nefsim büyür ise, kızmam sana yer beni.
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Ölüm gelir bir bahane, toprak alır yer beni.
Tutmaz elim, dönmez dilim," O" isterse ver beni.
Alır toprak örter sırrı, ismim verir der beni.
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Yağan yağmur şakırtısı, ıslak yere ser beni.
Islanınca doyulmuyor, koku amber sür beni.
Önce canlı, sonra toprak, çifte saban sür beni.
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Yastığım taş, üstüm toprak, ana gibi sar beni.
Birde amel, birkaç yaprak, oldu mezar dar beni.
Münker Nekir soru sorar bilinmez ki zor beni,
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Özüm toprak mayasından, bir can üfle gör beni.
Sözüm kitap manasından, dinle bir bak gör beni.
Utanmazın hayâsından, koru sakla ör beni.
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Yer altı var, birde üstü, hangi âlem çok belli,
Makam kibir yere düştü, insanoğlu aç belli.
Doymayanı doyuruyor, bir el toprak çok belli,
Evvel belli, sonu belli, gideceğim yer belli.

Mustafa KURT–26.02.2014