güvercin telaşında dönen...giden... gökler iniyor, dünya dönüyordu akşamüstüydü istasyon.
insanlar da döner işten, gurbetten serveti günlük, sevinci dünlük kimbilir... belki de hapisten. aylardan ıslak bir nisan sağ sol demir gökleri gri, yükleri kuş tüyü pamuktan beden elleri nehir.
özlem; tarhana çorbası sıcaklığında bir annenin ellerinden buram buram ne ilk ne de son. ve kavuşmak, çaya banılan fırın ekmeği tadında üç beş yeşil zeytin sevinci helalinden.
eylülde de yaşanır nisan. simsiyah gözler, beyazgülüşler ölmedikçe hiç ölür mü insan? trenler gelir trenler gider ne gam ne keder...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
akşamüstü istasyonu şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
akşamüstü istasyonu şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
simsiyah gözler,
beyaz gülüşler ölmedikçe
hiç ölür mü insan?
trenler gelir
trenler gider
ne gam ne keder...
Akıcı dille yazılmış muhteşem bir şiir, yazdıran yüreği kutlarım.
Kaleminiz daim olsun, saygılar.