Ufacık tozun bulsak ölürüz be nur nebim
Biçareyim, bizarım , sensin benim sahibim
ALLAH derim ruh gelir adınla çarpar kalbim


Daha milad olmadan arza düştü hikmetin
Ebeveynimiz kurban sensiz yetim ümmetin


Adın anmadan us’um unutur kelam sözü
Sensizliğinden olduk dü cihanın öksüzü
Ümmetin diye yazar şu alnımdaki yazı


Arzı nura gark etti hira’daki uzletin
Tendeki canım kurban sensiz yetim ümmetin


Bir an korkuya düşsem hemen Muhammed derim
Bir elimde salevat bir elde Kuran kerim
Kadem bastığın yerde inşallah olur yerim


Tazedir sıcacıktır, üstümüzde rahmetin
İlk günkü gibi tabî sensiz yetim ümmetin


Kaç bin yıl öncesinden güllü rayihan gelir
Adın anıp yüz sürsem nurun özümde kalır
Hasretinle gözyaşı beni kendimden alır


Emanet başım üzre ol nurani zimmetin
Şefaatine muhtaç sensiz yetim ümmetin

şehristan