birbirini çok seven bir çiftin amansız hastalıktan dolayı ayrılmalarına şahit oldum.evleri kız kulesine bakardı.onların anısına..

Hey bre kız kulesi..
Gözler nakşetti saadeti sana,
Bilmeden nelere şahit oldun.
Muratlar yanlızlığında saklandı.



Suyun gibi soğuksun artık,
Yoksa sen yalnızları mı seversin?
Kendin gibi...



Ama sana bakanlar bir çift kumruydu.
Sıcacık yüreklerinde sevgi,
Kocaman ümitleri vardı.


Seni seyrederlerdi her gece.
Işıldayıp neşe kokardın geceleri,
mutlulukları perçinleştirirdin
Damatları, gelinleri...


Bacalarından sevda tüterdi.
Zamanla o kumruların
kâbus oldu heceleri.
Sen bilmedin?
Sana bakardı evleri.


Bahçelerine saadet ekmişlerdi,
Kara açtı çiçekleri,
Kokularında zakkumlar gizliydi.


Germişti kanatlarını kara yarasalar,
Gece gibi gölgeleri,
Zemheri gibi solukları vardı,
Kurumuştu çoktan saadet çiçekleri.


İki çift göz bakardı sana.
Bahçelerinde zehirli sarmaşıklar türedi.
Öyle sıkı sardı ki onları,
Nefesleri titredi.


Çok seven iki yürek,
Parmaklarında paslı alyanslar
Bırakmak istemediler, seviyorlardı.
Hem birbirlerini, hem seni...


Şimdi ikisi de yalnız
Tıpkı senin gibi.
biri uzaklarda,
biri kara toprakta.
Sevdalarına mühür gibiydin
Sen bilemedin.....


Suyun gibi soğuksun artık,
Yoksa sen yalnızlarımı seversin?
Kendin gibi....
Hey bre kız kulesi...