HAYATTAN EKSİLİYORUZİnsanları kaybolmuş bir İstanbul akşamında Masum duygulardan çıldırıyor hayat Yalnızlık sızıyor tüm dokusundan Öyle sessiz ve perişan Tren düdükleri kalleşliği saplıyor yüreklere Sönmüş fenerlerinde gemilerin Asılıp kalıyor şarkılar Yollar daralıyor yollar Kaldırımlar daralıyor kaldırımlar Sözün kısası Hep eksiliyoruz hayattan ve şehirden Hep biraz daha yaşamın kıyısında kalmaktayız. Kuytularda dehşet iz sürüyor Devriliyor kalbimizi verdiğimiz insanlar... 4/Ocak/2008 Dilruba Nuray ERENLER |