En mesrûr anımda
Yâd ettikçe ismini
Dilimin can kesiklerince kanaması
Sesimde sözlerimin mevsimsiz ağarması
Solması ise Sevda
Neyleyim
Gözü bağlı gönüllü düşmüşüm
Çatısız tavansız malihülyaların musânnâ girdâbına

Dudağımın
Yarımyamalak tebessümlerine iğnelediğim şarkılarımda
Notalarımın reçinesiz kalmış tellere vurup
Medcezirlerle dalgalanması
Ayakları altında toprağı kaymış mısrâlarımda
Anlamlarımın
Gövdesi kemirilmiş bir ağaç dalından
Boşluklara sallanması ise “Hüzne Merhaba”
Sorma
Nicedir
Yalınayaklarımın harita yırtığı tabanlarına
İçirip yolları
İki rûyâ arası bir kalkamamazlıkla
Serhûmâr koşmuşum
Susuzluğu bitek sahraların
Ayyâr serâplarına





Nedensiz
Niçinsiz
Nasılsız
Kirpiklerimde göğerip nema bulan
Abraş ummanlarda yaşamın boğazına takılıp
Boğulmak ise “Hayata elveda”
Eğmem kaşlarımı Yâr
Çizgi düşürmem alnına Azrail’in
Ebem kuşağının
En koyu tonlarına bulayıp tebessümlerimi
İnadına konarım
Uçurumların netâmeli kıyılarına






Bileğilenen öfkesiyle bir şârin
Sana dâir şiirler
Ayakları altına alıp çiğnediği bir anda
İnsafın geri dursun sevdiğim
Ne üzül
Ne ağla
Ne kendini yargıla
Vicdânına sormadan
Tek imlâ düşürmeden
Sana kalan ardıma
Mahvfımı ellerinle selâmla






Otantik rûyalarda depreşen yıldızlara
Merdiven dayayıp
Dilekler adamak ise “Teselliye Saika”
Garamî deverânlara hibe edip yarınlarımı
Pervâsız
Umarsız
Yalansız sığınırım
Kırık yörüngelere asılı kalan maverânın
Kuzgunî kuytusuna

Leylalar’ın
Masallaşan sanal destânlarına halat atan
Bir nâr-ı Beyzâ ise “Gözlerimde Ağlayan Mânâ”
Utandırmam sevdâmı Yâr
Vermem
Sermem hâlden anlamazın
Körlükten caymazın ayakları altına

Herkese ve her şeye aykırı
Yeniden
Birdaha
Birdaha
Ve
Son defa yazarım adını
Ellerimi eriten tâmûların
Ateşten duvarına