Şimdilerde –zehirli- bir yaban sarmaşığıdır zaman
Gelir, dolanır gövdeme
Kabir toprağı gibi yapışır üzerime
Keşke kurşun dökebilsem
Bütün imkansızların gözüne gözüne
Görüyorsun,
Kendi cinnetimi saçıyorum avuçlarımdan
Son bardak çayıma katıyorum nazarını
Sonra ve daha sonra
Bir bardak okunmuş su niyetine içiyorum
Bütün aczimi

(Bilirsin, hiç büyümedim ben,
Riya düşürmedim sadakatime
Öyleyse durma,
Oyuncaklarımla sakla beni yüreğine
Çocuk niyetine…)

Ahh be nar-ı beyzam
Karanlık şehirlerimin son aydınlığı
Hiçbir kahır küfürle yok olmuyor ki
Sustukça konuşuyorum aslında
Bekledikçe yokluğunu kefenliyorum
Baksana, ne kadar da kalabalık bu yalnızlık
Siretin alev alev yakarken suretimi
Parantezi kapanmamış bir cümlen olsam diyorum
Son noktası konmamış şiir gibi dökülsem diline

Sakın göz ucuyla bakma gözlerimin içine
Önce bil, sonra bul
Sonra huşu içinde
Vur istersen beni içinde
Ya gel!
Bu son demde böl, parça parça et kavrukluğumu
Ram olayım gölgene
Ya da geleyim!
As beni kirpiklerine
Şebnem niyetine...

Şairemin yüreğinden öpüyorum...