KUŞUN KANADINA YÜKLEDİM İHANETİYalnızlığım misafir gönlün olmaz hancısı Gözyaşım yağmur olur ıslatır sensizliği İçimde bitmeyen o aşkımızın sancısı Ölü bir bebek gibi sunuyor sonsuzluğu Bakıp bakıp inlerim boş kalan ellerime Artık söylemez oldu çiğ düştü dillerime.. Darmadağın olmuşum yüzüm bir türlü gülmez Sonbahar yaprağıyla sürüklendim yollarda Sürükleyen o rüzgar bende acıyı bilmez Tekrar açarım sanır yeşillenen dallarda Nerden bilsin kökünden kesildi o ağacım Sevgilinin mevsimi olmaz artık ilacım. Göz gönlün aynasıdır içerimi yansıtır Bakmasın gözlerime ölümümü görrmesin Onun bir tatlı sözü bedenimi ısıtır Bensiz geçen günleri yanağına sürmesin Karanlığı giyindim bilsin ki teslim oldum Gökkuşağı içinde renkleri bir bir yoldum. Özlemin saçlarını yokluğuyla tararken Tutam tutam dökülen acıları topladım Toplanan onca acı şu gönlümü yorarken Üzerini kırmızı bal mumuyla kapladım Bir kuşun kanadına bağladım emaneti Bulduğun yere bırak dedim bu ihaneti. Ayvazım DENİZ |