BİR NEFESLİK HAYATbir nefeslik hayat akşamdan kalma son bir sigarayı yeniden ateşe verme zamanı biraz duman başımda ağrıdan artakalan biraz ışık oda kapısından sokağa yaslanan... bir nefeslik hayat sen özlemı rakı kokusundan usulca ayıkladıgım her kadehte adın şiirce tekrarlanan cismen yarım hüviyetim gölgem kendinden kaçak ruhum nasır tutmuş, ellerim çıplak bir nefeslik hayat bır tutuklu yalnızlık bu yarım yamalak özgür bulutların yağmurunu yitirişi kadar karmaşık üstündekı yükün ağırlığından yoksun iki omuz acıya kendini kalkan etmeye hayli alışık bir nefeslik hayat taşıdıgım bır ah, bir vebal gördüğüm günahkar rüyalar, ve bedenlerden soyunmuş gölgeler sustuğum yitik çok en çok kaybettığım ufalanan zaman kasılı avuclarımdan alelacele şahlanan...
|