Tezat
tezat!
kafam karışıyor, sana ne? aynı değil, olmamalı benzerlik bile içinde bir toz bulutu çeviriyor aynı kitapları okumuşluk aynı dikenden ürkmüşlük aynı sona yelken... birbirine fazla benzemiyor aklın içindeki bahçe bahçenin içindeki akıl farklı odaklar, odakları doğuran gözü dolduranlar farklı yine geçiyor bir yerlerden bir zımbırtı yine oynak bir çivi zeminde tıngırdıyor aksırıklar, öksürükler... söv, söv, söv kafam karışıyor şakağımda bir damar hareket ediyor seyir halinde "dış" bir şeylere sürüyor beni zaman olandan olabileceklere hiç iyi değil, biliyorum ağaçlar yıkılıyor saç diplerinde kireç tozu sistemlerim dağılıyor sanki sanki karnımda bir şeyler yakılıyor içim çürüyor sanki yavaş, belki hızlı ama sessiz beynimi kurcalıyorum bir şeyler çiziktirmişim... tarihler, saat, not hatırlamıyorum nedenini oturuyorum... oturuyorum kaç kişilik kaç kişilik, oturuyorum oturuyorum... arkası gelmiyor öylece oturuyorum çokça... yalnız... çokca yalnız... gözden çıkarılmış oturuyorum çok tekrarladım farkındayım arkası gelmiyor öylece oturuyorum... bu benim algım. saat asılı duruyor ben asılı duruyorum zamanın bir yerlerinde sabitim. farkedilmiyor. kafam karışıyor. tezat! (09.11.2011) |