TÜKENMEZ KALEMTükenmez kalemler de tükenirmiş Bunu öğretti bana hayat... Yalnızlığı göğüslemek kor gecelerde, Gün batımı gibi bahtsız kalırken dünyam, Dinlediğim fakat anlamadığım Sessizliğin çırpınışını görmek varmış Çay bardağının içindeki Çökertide. Kuş cıvıltısını anlatsa da Komşunun terlik sesleri, Üst katın sadece laminant tabanını şenlendirmekte, Benim tavanımsa yalnızlığın Şifrelerinde boğularak, Leonardo Da Vincicilik oynamakta. ’Kusura bakma’ diyor filmdeki artist Terkederken sarışın sevgilisini. Ki bilirim ülkemde Kaç adet tırnak yenir bu sahne için. Sarışın kızın esmer arkadaşı Nedenini sorar kapıya yönelen Düz saçlı, takım elbiseli jöne. Çalan kapı zilinin Ne önemi vardır ki Jönün cevabı karşısında. Israrcıdır dışarıdaki. Malum yağmur yağmakta. Gözü televizyonda, kulağı kapıda Eli ayçekirdeği torbasında. Bir yalnızlık öyküsünü Böler içeri giren ıslanmış kadın. Ve der ki Günaydın. İlgi odağı değişir adamın bir anda Masaya bırakır kuruyemişi, Kapatır televizyonu bulup kumandayı Temiz havlu verir ıslanmış sarışın kadının saçlarına. Kalem sorar kadın Bir tükenmez kalem İmzalatmak için ayrılık beyannamesini. Oysa o gün türkenmiştir bütün tükenmez kalemler. Ve altı ay önce Bir kavga ile başlamıştır Bugün sona gelinen işlemler. Ümitler gibi Tükenmez kalemler de tükenirmiş, Bunu öğretti bana sükûtlar, Hey hat. ls |
Bunu öğretti bana hayat...
Şiir burada anlam doluydu severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık üstadım
Kalemin susmasın;Saygılar