Üşüyorum

Sensizliği

Yorgan yaptım

Yakamozların döşüne

Zifiri geceye inat

Yıldızları órttüm üşüyen yanıma,

Gece nöbetlerim başladı

Gözlerim kançanağı

Âmâ düşler kuruyorum

Kekre zamanların baharlarına.

Dermansız irinler sızıyor kirpiklerimden

Yanaklarımı yakıyor vefasızlığın kahpeliği.

Ulan

Yüreğime düştüğünden beridir

Saç diplerimde buğulanır oldu acıların nemi

Sabah çayımın şekeri gibi

Mutlu hayallerime karıştırıp karıştırıp içiyorum şerefsizliğini

Sen/sizliğin yarattığı depremde

Solumda açılan kocaman kapanmaz sen yarası

Kalbimin kaldırımlarında açılan,

O boşluktan öpüyorum şimdi acıları

Mutlumusun

Gururlumusun

Ben olmayı bildim yokluğunda

Sen ölmeyi bilirmisin olmayan onurunla

Hadi ulan hadi

Ya vurduğun yerden öldür

Ya/da öldüğüm yere göm beni.

Emel Bayrak
14/04/2014
03:43