CAN-SIZIM

CAN-SIZIM
Unuttum
Bitti
Gitti
Sanıyordum
Kendimi kandırıyormuşum
Meğer
Hâlâ yüreğimin
Bir köşesinde sesiz sedasız
Zamanın geri dönmesini bekler gibi
Bekliyormuş gidenler
Bir şafak vakti
Çalmadan kapımın küflü tokmağını ecel
Son defa gel
Son defa tut yüreğimden..
Yüreğim buza kesmiş
Üşüyor hayallerim,
Ulu orta faili mechuller işleniyor kırım sokakta,
Ben şiire bulanmış kadın ..
Yalnızlığımdan ürker oldum
Şehrimin sokakları kuşatma altında ,
Kırlangıç mevsimi çoktan bitti,
İnfazı yakın sevişmelerin.
Bekliyormuşsun,
Bekleme...!
İki kere iki biz etmiyor artık.
Biliyormusun
Matematiği
Çok sevmem aslında
Okuldayken de böyleydim
Şimdiler de
Kafamı toplamayla ,çarpmayla bozmuş gibiyim ,
Beynimin en üCra kılcallarında şuursuzca bir isyan..
Sen ve ben toplamı,biz etmiyor artık..
Düşünüyorum değermiydi diye
Ne güç işmiş ..
Seni sevmek
Severken ölmek
Unutmak istedikce düşüncelerin içinde boğulmak
Ölmek gibiydi sanki,
Düşünmek
Düşlemek
Özlemek
Her gün ardından beddualara belemek umutları .
Prematüre düşlere yatırmak seni...
Ne zor işmiş meğer
Geceleri yokluğunun zifri ile ağartmak
Seni sevmek
Sende olup
Yokluğunda ölmek..
Ne güç bir işmiş.
Benden buraya kadar can-sızım
Konu uzun
Mevzu derin,
Bitirmeliyim..
Ölmeden son şiir kucağımda
Ve
Ansızın gitmeliyim bu aşktan.

Emel Abokan
03/12/2015
08:05