her gece karanlığa bıçak çekiyor gölgen yüzü olmayan bir düşman gibi görünsen de bilirim aslında dostum olduğunu yoksa bunca yalnızlığı ve hüznü kiminle bölüşürdüm ben...
ve sen kime gülerdin kalın perdeler ardından kimle oynardın bu hiçlik oyununu kimin ellerini hissederdin yüreğinin üstünde üstelik aradaki onca mesafeye ve örülen duvarlara rağmen...
sızlamaksa beraber sızlıyor ciğerimiz her çekişimizde cigaranın kahrolası dumanını içimize...
tek farkımız ben hapsediyorum dumanı içime sen üflüyorsun gökyüzüne beni içten boğan duman seni sisten bulutların ardında bir şatoda saklıyor ki aynalarda bile tanıyamayasın diye sen kendini...
sonra yaramaz bir çocuğun taşı gelip kırıyor canını tuzla buz oluyorsun...
ve başa sarıyorsun yazılmış ama okunmamış tüm masalları bu kez okuyor ama yazmıyorsun...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Masal bu ya... şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Masal bu ya... şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
hoş geldiniz şair, az önce şiirlerinizi okuduğumdan sayfanızdan hoş geldiniz diyecektim aslında, ama araya bişey girdi, yorum yazamadım...teşekkürler..
" ve sen kime gülerdin kalın perdeler ardından kimle oynardın bu hiçlik oyununu kimin ellerini hissederdin yüreğinin üstünde üstelik aradaki onca mesafeye ve örülen duvarlara rağmen..."
Çok güzel bir şiir masal bu, çok sevdim. Yüzümde bir gülümseme oldu. Tam da kendimi iyice masal kahramanı zannetmeye başlamışken. Evet okuduğum romanlarda yer arıyorum kendime.
Martıyla bitiyor şiir. Tuttuğunu koparan, yaygaracı martılar. Hele ki martıların vahşetine dair okuduğum o öyküden sonra ne işi var demiştim bu canavarların şiirde. Sonra insanla karşılaştırınca ne kadar masum olduklarını fark ettim. Denizle bütünleşmiş bir ruh sahibi olduklarını. Denizin işaretçileri, öyle evrimleşmiş ki bünyeleri tuzlu su içebiliyorlar. Şimdi bu şiirle iyice kırıldı bu ön yargım. Çöller yaratırken insan, onlar yaşamın denizden geldiğini iyi biliyorlar. Çöllerle işi yok martıların denizin değerini bizden çok daha iyi biliyorlar.
Barba tarafından 4/13/2014 9:13:55 PM zamanında düzenlenmiştir.
cansın sen...her zamanki müthiş bilgi birikiminle ve dehşet duygu örgünle, güzel bir sentezdi yine ortaya çıkan...iyi ki varsın güzel insan, güzel dost...sevgim ve saygım çokça...
evet bazı masallar hiç bitmiyor ve en iyi şahitliği de martılar yapıyor canım ablam...çokça teşekkürler bu güzel yoruma ve tabi ki gönül dolusu sevgim ve selamım ile...
Böyle şiirler okuduğumda daha başka bir dünyaya gidiyorum ve hemen bende de başlıyor bir yazma heyacanı hareketliliği bir şeyler kımıldıyor yerinden sanki şiiri devam ettirecekmişcesine ....
şiir okudukça ve işlendikçe yazılıyor
kitap okumak ne kadar özel bir durum ise şiir yazmak da aynısı ...
tek şeker tarafından 4/25/2014 10:38:00 PM zamanında düzenlenmiştir.