Can ağabeyim özlemişim dizelerini. Şiiri okurken aklıma, yollarda, otobüslerde, duraklarda ya da bir parkın bir bankında oturan insanlar geldi. Boyu bosu, yaşlısı genci kadını erkeği hepsi farklı farklı tek ortak yanları asık suratları. Kimi geçim telaşı kimi isşsizliğin sancısında, kimisi hastane köşesin ialaç parası, ya da derdine şifa, kimisi bir kahve köşesinde üniversite sonrası iş beklemekte, kimi komşu selamına kimi çaresizliğin girdabında, kimi bir dost sohbetinden mahrum ki duvarlarla konuşur, kimi cinnet geçirir kıyarken canına,,, kanayan bir toplumun asılmış suratları, yağlı ilmek gibi bir çıkmazlar asılmış boyunlarına insanları...Ve herkes aynada kendine yalandan bir tebessüme bile susamış, çorak kalmış gülümsemler,,,
İki mevsimlik bir ömre ağlayarak gelmişsek iki iklim bir gülümseme ne de çok yakışırdı tüm insanlara....ve daha nicesi işte gevezelik yapmadan daha fazla ....

okuttuğun anlamlı dizeler için teşekkür ederim can ağabeyim ...
her daim en derin saygı ve selamlarımla....