Yıllar!
Bende bir zamanlar deli doluydum
Kabıma sığmazdım sindirdi yıllar Bazen bir fırtına bazen doluydum En çılğın anımda dindirdi yıllar Mağrur bir bakışım dağlar yıkardı Elimden kurtulmak biraz sıkardı Değdiğim yürekte yangın çıkardı Tekmil çerağımı söndürdü yıllar Ben ki her tuzağı zevkle bozandım Sevda cephesinde destan yazandım Kaç gönül harbin de zafer kazandım Beni bir sümsüğe yendirdi yıllar Her zaman gönlüme buyruk yaşardım Aşkın hatırına yollar aşardım Azgın Fırat gibi coşup taşardım Bir kuru dereye döndürdü yıllar Nice gönüller de sevdaya düştüm Yazdığım her şiir ispat-ı rüştüm Ben aşk kazanında otuz yıl piştim Daha çiğsin deyip yandırdı yıllar Neler neler gördüm çileyse çile Kralını çektim düşmeden dile Ben ki üşümezdim Şubat’ta bile Ağustos ayında dondurdu yıllar Denizler titrerdi duysa ismimi Aynalar çatlardı görse cismimi Gözünden tanırdım gerçek hasmımı Dost gibi görünüp kandırdı yıllar Ağlamak bilmezdim beni zırlattı Kurdu zincirleyip iti hırlattı Nemrut gibi mancınıkla fırlattı Ateşler içine kondurdu yıllar Şimdi gönlüm öksüz umudum yetim Toprağa girmeden çürüdü etim Yaşamaya bitti mecburiyetim Ruhumu mezara indirdi yıllar Mutlu Aydurmuş |
Sevda cephesinde destan yazandım
Kaç gönül harbin de zafer kazandım
Beni bir sümsüğe yendirdi yıllar
sümsük mümsük yenmiş işte:)
güldürdünüz beni..