...DAMLALAR ; DAMITILMIŞ HÜZÜN ARTIĞI...Nedendi şimdi bu Hayır deyişlerimi dinlemeden Tenden içeri girip saplanan söz kaçkınlığı Hangi dağda saklanmıştı yakamozun kaybına neden ışıklar Heybemde küflü bir gün kokuyor Elimi uzatsam sinecek hücrelerime Ben gözlerimi yumaktan yanayım da Kibrit çöpü olmuş gece gözlerime Kirpik kirpiğe küs Gece güne Ben kendime Eee şimdi şiir nerden parçalanmalı ki Sığı yerden kurtulsun sözler Derinliğinde boğsun seni Bu en sevmediğimden bahsetmeyesin bir daha bana Değişken bakışlarımın Anlamsız çarpışlarından süzülmüyor damlalar Damlalar Damıtılmış hüzün artığı Bir çarpıyor ki sorma nasıldır ayılışı Parmak uçlarında yanıklar Hangi tene değdi hatırlanmıyor Zonklarken tan ellerinde Saman sarısı bir beniz korkmuş işte Sen miydin ey flu Sen mi ellerine dokunmadan kırdın sırçaları Bilemedin mi Deliliğinde gizli narinliği Hep gülerken aslında takmıyormuş gibi yapıp kayıplarını Kandırdı mı seni Flu’ya sözleri refakat ederken Gülüsedim Neden mi Ben olsam ’Düşlerimin sivri dikeni’ der haykırırdım hayata ’Düşün artık yakamdan Boğazımda ki yumrumu rahat bırakın Bırakın ki ağlasın gözbebeğim Zaten gülümseyişler sadece dudaklarımla imzalamış anlaşmasını Gözlerim fahiş fiyata satarken anlarını İstediği meblaya düşmüş diken yırtığı bir entari’ O yüzden ’düşlerimin sivri dikeni’ Der Deldirirdim fluluğu Ve kan kırmızısı salınırken penceremde Gün an be an hep kızıl olurdu Yadırgamazdım gün batımına denk gelen gurubu... Yadırgamazdım Ağlamayan kelimelerime de sen aldırmazdın Çünkü hep drama da çekilmiyor be arkadaşım Birden hayat gülümsemelerin de olduğu Bir sirk gibi geliveriyor da gözüme İşte o an değişiyor perde ’Maystro Fondan kahkaha verin Neşeme neşe olmalı gün Kandırırım ben Siz üzülmeyin’... (19 01 2008) |
saygılarımla