...İLMEKTE SALLANAN YÜREK...Issız bir adadan çalındı yalnızlık Ve soramadan hiç kimse üç şeyi Nefese takılan bir kanca misali Yapışıp hücrelerine yaşamaya başladı Ayarsız keman tınıları yankılandı sessizlikte Çare ararken düşülen çaresizlik Yalnızlığın çığlığıyla sağır olan bedene Bir sancıdan çıkan son haykırış olup saplandı Adeta günlerce aç bırakılmış kaplandı Kırık tırnak izlerine gebe bir ten Kan kaybında olan satırlardan baka kaldı Ve ayakları kırık sandalyede sendelerken İlmek yaklaştı... yaklaştı Özlenen yasaktı Ümitlerin dirilmesine neden olan Ellerin erişmesine bir o kadar uzaktı Titreyen göğe karıştı terleri Rüzgara yağmur düştü Sırılsıklam kokan bir gün uyuştu Uyuştukça karanlığın oklarıyla kuytularda buluştu Gölgelerden fışkıran imrenilen anları siper aldı Özendikçe kırların sesine Toplu iğne başındaki dansta Ortalığı inleten ölüm çanları çaldı Bu selden ne kaçılırdı Ne de toprağa saçılırdı Ve döngü bir intiharın vuruşlarına kendini adadı Şimdi bir yan sağ salim Bir yana ölüm serenatı hakim Bir yan özleme kilitli Bir yanda kaçışmalar can havli Gören oldu mu hiç ama hiç bilinmedi Kazınmıştı yerli yerine Tüm uğraşlara rağmen çizgiler alından silinmedi... (18 01 2008) ASLI DEMİREL... |